Bazen eski fotoğraflara bakarken buluyorum kendimi. Farkediyorum. Hayat kesitlere ayrılmış bir zaman dilimi. Her kesitinde bir takım insanlar var. Her kesitte bir yerdesin, başka bir şeyle ugrasiyorsun. Her kesitte başka bir sevinci başka bir acıyı paylaşıyorsun. Bir kesit oluyor hayatında bir insan;bir dost mesela. Çok yakının olmuş. Bir çok şey anlatmış bir çok şey dinlemissin. Bir çok şey yaşamış yasatmissin. Sonra o kesit bitiyor. Ve bir şey oluyor bazen sessizce bazen aşırı gürültülü bir şekilde o insan da bitiyor. Ve bu benim gibi herseyin özellikle sevginin sonsuzluguna inananın çok gücüne gidiyor. Ve garip olan sonsuzluğa böyle inanan bir insanın bile bu kadar çok kesiti varsa hayatında, gerçekten çıkar amaçlı yaşayanlar nasil yaşıyor. Bir insanın hayatına girip dost olup, konuşup, gülüp, ağlayıp sonra pit diye çıkmak çok mu kolay acaba. Bana zor geliyor. Insanları kolay harcamayı ogrenemeyen herkese zor geliyor. Biliyorum hayat değişiyor akıp gidiyor. Belki dü
Bir küçük eylül meselesi :)